góralka

z nizin prawdę Ci powie
dziś będzie padać.
Góralkę bolą kości dećko mocniej,
i biust przypomina o swym istnieniu.
Takim sposobem Góralka zdobywa swą wiedzę meteorologiczną. Bardzo ścisłą.

I ciśnienie leci, bo głowa opada a za nią powieka,
 A w kwestii biustu- to nie lubię się badać- wstyd również przyznać- prawie tego nie robię. Guza jak miałam i tak go nie czułam (no pod sam koniec i owszem..) Poza tym miałam różne kontrole - a to usg a to mammografia...

A teraz pół roku pustyni...więc czas zacząć się macać.
I się boję.
Że nie wymacam
I że wymacam..

Robimy macanko zbiorowe?

A teraz wyrzucę co na wątrobie. Co chwila jakaś studentka prosi o wypełnienie ankiety. Duch jeden raczy wiedzieć ile studentów przeanalizowało jakość życia kobiet po mastektomii. Szlag mnie trafia
I na temat który jest non stop powielany..( kto nad tym panuje?)
I na jakość ankiet przez studentów stworzonych.
 Przedszkolak by precyzyjniej zapytał!

Czy musi Pani leżeć w łóżku lub siedzieć w fotelu w ciągu dnia?
No wolę nie stać oglądając program, również w fotelu wypijam kawę.

Była Pani ograniczona w wykonywaniu w swojej pracy lub innej codziennej czynności? 
Ale że dziś? Czy wczoraj? Czy jak brałam chemię? Czy jak spadł śnieg? No na przykład śnieg mnie ograniczał.

Potrzebowała Pani odpoczynku?
A kto go nie potrzebuje?

Była Pani zmęczona?
No jak odpoczywałam, to pewnie się zmęczyłam...

Martwiła się Pani?
No...i martwię się nadal..kto się będzie chorymi opiekował..

Stan pani zdrowia lub leczenie zakłóciły Pani życie rodzinne?
Nie..to przecież chleb codzienny

Na początku bardzo chętnie pomagałam i wypełniałam.. Teraz nie mam do tego cierpliwości. Jednak z radością wypełnię ankietę na poziomie naprawdę akademickim. Jeśli ktoś  taką posiada i potrzebuje odpowiedzi na inne pytania  niż czy pani się uśmiechała, lub czy rodzina cieszyła się z raka- to chętnie odpowiem.

Oczywiście pytania u góry są z ostatniej ankiety jaka mi wpadła- wierzcie mi, ze bywały lepsze perełki..

Niestety.

A teraz ku przestrodze: PYTANIE NA ŚNIADANIE
Anonim mi wczoraj podesłał :)

Potwierdzam.
Przez rok chorowania spotkałam się z wielkim dobrem i chęcią pomagania. Była to rodzina, przyjaciele, znajomi, byli też zupełnie obcy, jak na przykład Julia, którą (których :) z przyjemnością poznałam. Była też fundacja Rak'n roll z której spotkań korzystałam. Powinniście zobaczyć ten uśmiech kobiet na takich spotkaniach.
 Dostałam tyle dobra, ze aż krzyczałam: dość!- by nie przesadzać..
Niestety zło ma większą lotność... ech...