nudy

Od pewnego czasu próbuję sobie wmówić, że chcę mieć nudne życie.. Powtarzam jak mantrę i udaję, ze działa. W sumie, co to jest nudne życie? Brak marzeń, brak chęci, brak motywacji? Na pewno nie spędzenie wieczoru z całą rodziną na jednym łóżku oglądając film. O nie! Od pewnego, oczywistego czasu doceniam mocniej te chwile. Tym bardziej doceniam, że jedno pisklę coraz częściej poza gniazdem. Nieuchronność dorastania.
No ale.
Jako, że szybko się nudzę w jednym stanie, w jednej pozycji, w jednym miejscu. Jako i również mój tamoś dawał mi odczuć, że on jednak rządzi oraz po zaczerpnięciu szerokiej wiedzy doświadczonych tymże specyfikiem kobiet postanowiłam zmienić tamosia na tamosia. Znaczy się lek ten sam- producent inny.
I?
I po raz kolejny dostałam nauczkę- nie narzekaj, bo zawsze może być gorzej!
WIĘC... (nie zaczynaj dziecko zdania od WIĘC, - jeszcze raz zacznij, proszę..)
Mój nowy wybawczy tamoś rzuca mną niczym dziewicą. Czuję się tak, jak bym dotknęła go pierwszy raz, pierwszy raz posmakowała, pierwszy raz poczuła..
Odlot totalny!
Wywołuje we mnie dreszcz pokrywając  gęsią skórką, świeżo odrośnięte włoski stawiając na baczność niczym armię gotową stawić czoło przeciwnikowi. Rzuca mym ciałem okrytym czym się da i jak się da, aby następnie wystrzelić w fali uniesienia, powodując głębokie oddechy, łapanie tchu niczym ryba wyrzucona na brzeg, by w ostatniej fazie spłycając oddech zlać mnie potem. Drobniutkimi perełkami rosy na nosie i ognistym wodospadem na plecach.Wówczas padam by nie paść. A wszystko z częstotliwością cogodzinną.
W tym stanie rzeczy jedno pozostaje niezmienne- lodowe stopy.
No i co?
Czy nie lepiej było być wierną?

.....

a tu specjalnie dla Ani zdjęcie na konkurs.

Tytuł dzieła: Pies z psa końca nie ma!