skrzydła

Jestem ptakiem w klatce, który się szarpie i traci pióra.
Potem liże rany, obiecuje sobie, ze doceni te kraty, bo przecież nie są w końcu takie złe i mają swoje dobre strony.
Małą stabilizację. Małą...
W klatce mam dużo czasu. Dużo myślę, popadam w nostalgię.
Paranoidalnie pragnę zmienić przestrzeń.

Nie mam tylko pomysłu jak..
Bo z jednej strony jest duch walki, a z drugiej strach.
Że czas upływa, że robię się leniwa, że nie podołam..
No i tkwię i kwilę, by choć przez chwilę umartwić i ukarać się.
A może oczyścić..?
Gdzie!

Jest jedno miejsce i jeden czas: gdy nic nie muszę, zapinam pas, odpalam silnik, podkręcam muzę i gnam.
To tu, to tam. Cele są bezcelowe.
Ważne, ze gnam i śpiewam i tańczę i czuję się jak wolny ptak, czuję, że skrzydła mam.
Ciągle próbuję pogodzić pragnienie z rzeczywistością i przez moment co wymyśliłam?
Zostanę kurierem!
Ta dam!
Kogo zaskoczyłam?


A na podsumowanie przed chwilą przeczytałam takie zdanie : "Piękne Chwile mogą przydarzyć się nam zupełnie nieoczekiwanie, opakowane w to, co inni mogą nazwać rutyną. Nie przegapmy ich.."

Idę umyć podłogi :PP