samo się

czyli historyja
o tym jak się zmywarka naprawiła a pralka nie.

Miałam pralkę. Całkiem dobrą, usłużną, choć jak na dzisiejsze czasy już mało pakowną. Ale ja wierna jestem i żal mi się rozstawać z dobrym przyjacielem, który do tego tak potulnie przez lata służył.
Mąż też zawsze twierdzi, że mnie nie wymienia, choć czas mnie zmienia :P
Znajoma w loteriach szczęśliwa wygrała ostatnio drugą pralkę. Tak, drugą.... i cenowo całkiem kosztowną. Ponieważ już pralkę miała, więc stwierdziła, ze trzecia w domu to za dużo.
-Nie chcesz odkupić pralki?
-Nie, dziękuję.. choć okazyja;)

To choć na trochę mi przechowaj, proszę...
OK.
Pralka w domu zagościła.

Syn poszedł wyjąć pranie, które się własnie w sprawnej naszej rodzimej pralce skończyło.
-Ale tam jest pełno wody!
- Jak to? zaraz zobaczę...

Pralka się obraziła. Na żaden sposób się nie naprawiła... Wrażliwa duma?

Tym sposobem koleżankowa pralka do pralni zstąpiła, a waluta na moim koncie się otrząsnęła i poszła w świat.

Tym sposobem mam nową pralkę...

A że nieszczęścia lubią parami...kilka dni po pralce zmywarka bunt ogłosiła i wody nie odprowadziła. Mąz zgodnie z instrukcją majstrował to  tu to tam...
kontrola
powtórka.
Trach- naczynia w dłonie... i tak od tygodnia, bo czasu na naprawę nie ma.
Dziś, gdy wszystkie znaki na ziemi i niebie wskazywały na moją kolej... postanowiłam kontrolny program uruchomić.
 a co!
i co????
Działa!
Odpocząć zwyczajnie musiała. No i jak? nawet zmywarka potrzebuje urlop. Człowiek tym bardziej!