dosyć nerwów czyli co nieco o stresie

Arkadia...
Słońce...łąka..uśmiech...ciepła woda, ptaki, kwiaty...
Acha... Bajka!

Tymczasem się wkurzamy, stresujemy, denerwujemy. I co nam po tym?
Poza wątpliwie pozytywnym skutkiem stresu jako motora działań, mamy jednak wiele jego ujemnych efektów. Jednym z nich może być rak...
No i co Wy na to?
 Tu kopiuję artykuł jak by kiedyś miał zniknąć z sieci, jak znikają..inne rzeczy

Naukowcy od lat spierają się ze sobą co do tego czy stres wpływa na rozwój nowotworów, czy też nie. Pytanie nie jest proste. Dziś w większości uznaje się, że stres jest jednym z czynników kancerogennych. Ale jeśli tak, to co powiedzieć o osobach z grupy ryzyka, narażonych na działanie stresu, które nigdy nie zachorowały na raka?

Czynniki kancerogenne

To takie czynniki, które w istotny sposób przyczyniają się do wystąpienia zachorowania na raka. Wczesne badania nad wpływem stresu na rozwój nowotworów stawiały tezę, że *stres znacząco obniża

działanie układu odpornościowego*.

Organizm przestaje sobie radzić z własnymi patogenami lub aktywuje uśpione, dziedziczne geny odpowiedzialne za powstanie nowotworu. Kilka lat temu naukowcy z Wake Forest University w Stanach Zjednoczonych odkryli, że epinefryna, czyli hormon stresu, może wywoływać w komórkach nowotworowych zmiany, które przyspieszają rozwój raka i zaburzają terapię farmakologiczną. Wynika z tego, że stres może być jednym z głównych czynników kancerogennych XXI w. Tym bardziej niebezpiecznym, że nie sposób się go pozbyć.

Druga strona medalu

Ludzie chorzy na raka bardzo często zadają sobie pytanie „dlaczego?” i intensywnie szukają winowajcy. Kiedy dowiadują się, że przyczyna może leżeć w nadmiernym, długotrwałym stresie, od razu potrafią znaleźć takie zdarzenie w swoim życiu, które było za to odpowiedzialne. Kiedy zaczął rozwijać się rak akurat straciłem pracę – rozwodziłam się z mężem – mieliśmy bardzo ciężki okres w firmie i dużo pracy… Wszystko pasuje.

Ale któż z nas nie przechodzi takich momentów w życiu, a nawet gorszych? Więc dlaczego na nowotwór chorują tylko niektórzy, nawet jeśli są z grupy ryzyka, zagrożeni genetycznie? Każdy chory potrzebuje wyjaśnienia dlaczego akurat jego spotkała taka tragedia.

Jednak kiedy przyczyną ma okazać się stres paradoksalnie generuje to jeszcze więcej stresu – pacjent zaczyna obwiniać siebie, że spowodował swoją chorobę. A przecież w świetle badań zupełnie innego zespołu naukowców nie jest możliwe, aby to stres był głównym winowajcą zachorowań na raka.

Lekarze z Memorial Sloan-Kettering Cancer Center w Nowym Jorku poddawali badaniom setki ludzi z różnych grup, którzy byli pod wpływem wielu napięć i stresów. Wyniki badania były jednoznaczne – nie zaobserwowano wyższego współczynnika zachorowalności na raka osób zestresowanych w stosunku do osób żyjących we względnym spokoju. Nie udowodniono więc drogą obserwacji teorii o wpływie stresu na rozwój nowotworów. Batalia naukowców nadal trwa.

Mimo to wiemy dobrze, że stres działa wyniszczająco. Każdy, kto choć raz był pod wpływem długotrwałego działania nerwów dobrze wie ile zdrowia kosztuje to organizm. Cokolwiek nowego wymyślą lekarze i naukowcy – od stresu najlepiej trzymać się możliwie daleko i regularnie się relaksować.

To Dziś....RELAX!